Het zeegat uit!

Vorige week kwam ik in het plaatselijke "suffertje" een leuke tip tegen: een zonsondergang-vaarexcursie op het wad. Georganiseerd door het nieuwe WEC. ( het Wadden Erfgoed Centrum in de haven van Lauwersoog gevestigd)   Het leek mijn man en mij meteen helemaal leuk om te gaan doen en we vroegen vrienden mee. 

Gisteren, aan het eind van de middag togen wij gevieren naar Lauwersoog, aten er eerst nog wat in Schierzicht en meldden ons toen bij de boot.

Om half 8 voeren we de haven uit en de Waddenzee op. De hele middag kwamen er voortdurend buien over maar nu trokken die weg en kregen wij een fantastische avond voorgeschoteld door moeder natuur!

Vaag is nog een regenboog in de laatste bui te zien.

We voeren in een uur naar de Engelsmanplaat. Onderweg zagen we deze zeehonden op een zandplaat voor Schiermonnikoog liggen.

De boot voer zo ver mogelijk tegen de Engelsmanplaat aan, laddertje eruit, mensen er uit.

Met de gids liepen we een uur over de plaat , naar het wadwachtershuis en het baken.

Uitleg over zeepieren, kwallen, krabben en nog meer.

Het wadwachtershuis

Daar mochten we op. In het huisje verblijven van half april tot en met half september vogelwachters.

De zonsondergang was nu echt gaande en liet zich in volle glorie vastleggen.

De geulen begonnen zich zichtbaar te vullen, de vloed komt op. Tijd om terug naar de boot te gaan.

De kapitein heeft de boot alweer goed tegen de plaat aangelegd en de ladder staat klaar.

Terwijl we onze natte schoenen en sokken uitdoen zijn we weer op weg naar de haven.

We blijven kijken en genieten van de prachtige luchten.

Sommige gasten hadden schoenen geleend en die hingen weer te drogen.

De zon ging onder en de maan meldde zich al.

Slaap lekker allemaal.

De fantastische tocht was het. Wat hadden we een geluk met het weer.

Wat hebben we genoten!!!

groetjes, Conny

Ommetje door t oude dorp

Vaak schrijf ik hier over onze dagelijkse ommetjes .Vaak met natuurfoto's erbij of een mooie historische plek ergens in mijn geliefde Westerkwartier/ Groningen.

Gister waren we al weer vroeg aan de wandel, gewoon vanaf huis, bruggetje over en langs de vaart naar het "oude dorp". 

Al onze ommetjes hebben we een aanduiding gegeven: " 't gewone rondje" als we niet veel tijd hebben, "rondje linksom' of "linksom tot eind vaart", "rondje boer L.". Gister dus rondje "oude dorp en kerkje" In het dorp zijn wat oude pareltjes en ik bedacht dat ik die hier ook wel eens kan laten zien.

In het kleine oude centrum van Tolbert (wij wonen in een buitenwijk) staat een heel oude boerderij, nu dorpskamer, museum, expositieruimte en er kan een zaal gehuurd worden. Met mijn klas ging ik er indertijd  heen voor een erfgoed les over de kinderen die er begin 20e eeuw woonden. Er is een mooie maquette van het dorp anno 1925.

De Cazimierboerderij

Een mooi hoekje met prachtige Annabelles in bloei.

Dit heel oude huis gaat verscholen achter de Annabelles

Tegenover de eeuwenoude kerk.

Iets verhoogd op de zandrug staat het oude kerkje van rond ongeveer 1200.

Hier worden fraaie concerten gegeven, soms zijn er mooie exposites en ook hier kwam ik met mijn klas voor erfgoedlessen en stelden we in november alle lampions van de leerlingen tentoon voor ouders en grootouders.

De toren gaat hier schuil achter de boom links.

Verder is het een klein dorp met gewone huizen, maar de streek als zodanig is al eeuwen bewoond vanwege de hogere zandrug, veilig voor de zee die nog lang diep het Groninger land binnendrong.

groetjes, Conny

 

Indexkaartjes 29 tot en met 35

 Ik kan jullie weer 7 indexkaartjes laten zien. Het blijft leuk om regelmatig aan deze kleine kaartjes te werken met opdrachten van daisyyellow. (zie vorige blogjes hierover)

Zonsopgang, simpel een plaatje bij gezocht.

Dit was eigenlijk parket, daar kon ik niks mee bedenken en koos toen voor pakket.

Mintgroen, de ondergrond mintgroen en daarop een kopie van "scrabble blokjes"

Vervorming, een tekening (uit een oud boek) van een serieus heerschap al tekenend veranderd/ vervormd in een fantasie figuur.

Kant, mooi stukje kant op een ondergrond geplakt.

Vuurwerk, daar heb ik echt niks mee, maar vond dit gebarsten glas waar het licht mooi doorheen komt, er wel op lijken.

Verdwijnpunt, waar de man gaat verdwijnen én het verdwijnpunt op de horizon

Ondertussen ben ik mijn papierzooi, zo mag ik het wel noemen, op mijn zolder eens flink aan het uitzoeken, sorteren en veel weggooien. Ik heb te veel gehamsterd! Het ruimt al lekker op.

Ik heb langzaam aan zin om met de creatieve bloghop te beginnen, deze indexkaartjes zijn al een mooie vingeroefening daarvoor (zie bovenaan de rechterzijde van mijn blog voor meer info of om je op te geven)

Fijne dag gewenst groetjes, Conny

Ezumakeeg en de kwelder bij Peasens-Moddergat.

Gister was het heerlijk weer en trokken we er met onze dochter op uit naar twee zeer geliefde plekken van ons. Eerst reden we naar het uitkijkpunt Ezumakeeg Noord. Ik schreef er eerder over: het is een mooie plek aan de Friese zijde van het Lauwersmeer gebied. Voor ons een half uurtje rijden.

We zagen meteen al mooie watervogels.

Kluut

Grutto

Kemphaan

De vogels zijn volop in de rui en tijdens de rest van de wandeling door de Bochtjespolder hebben we geen vogels gehoord en gezien. Wel genoten we van het mooie haventje van Ezumazijl, de zon en wind en van elkaars gezelschap.

Terug in Ezumazijl waar deze wegwijzers staan, bleek nog een mini braderie te zijn. Veel zelfgemaakte spullen van de plaatselijke bewoners, erg gezellig.

Omdat we al vroeg van huis waren gegaan besloten we nog door te rijden naar Peasens-Moddergat. Voormalig vissersplaatsje met vroeger een eigen haven. Beroemd is de enorme stormramp in maart 1883 die bijna de hele vissersvloot en mannelijke bevolking wegvaagde. Maar voor ons ook een geschiedenis verbonden met mijn kant van de familie. Mijn opa en moeder zijn er geboren en zij, en dus ook wij,  zijn verre nazaten van een van de omgekomen vissers. Dochter heeft wat betreft de genealogie van die tak van de familie al interessante vondsten gedaan.

Graag gaan wij geregeld bij Peasens-Moddergat naar de kwelder (Peazemerlannen)

Die kwelder is in de loop der jaren enorm aangegroeid en over wat paden is het prachtig om daar te wandelen. Eerst over de zeedijk en dan over dit stenige dijkje. Het is volop eb op de Waddenzee.

Puttertje.

Een kreek in de kwelder.

De paarse bloemen zijn van het in Nederland zeldzame Lamsoor.

(vrijwel alle vegetatie daar is zeldzaam in Nederland)

Het licht is altijd zo mooi aan zee, een wandelaar loopt naar het einde van de stormbreker, wij ditmaal niet. (het is al de tweede wandeling vandaag en de zon brandt behoorlijk)

Terug naar de dijk zie je  paarse Lamsoor de kwelder kleuren, het kerkje van Peasens is net te zien. 

Nog even terug over de zeedijk en dan komen we uit in het dorp waar ooit het Wiel was, de plek waarvan  mijn opa zich herinnerde dat hij als peuter of kleuter er zijn moeder op zag schaatsen (rond 1911 of 1912). 

Nog even een verfrissend drankje in het dorp waar het de laatste jaren minder arm is, er is meer toerisme en desondanks nog altijd een heel bijzondere verstilde plek.

Een dag met een gouden randje.

groetjes, Conny